Spóźnione Walentynkowe….

*Nasze Walentynkowe serduszka. On, Ona, Ono.

życzenia miłośći. Wzajemnosci w miłośći.  Spełnienia w miłośći. Doskonałosci w miłośći.  Chociaz miłość sama w sobie jest juz czyms pelnym, doskonałym. Nie ma jej jak ulepszyc. Chyba tylko troskliwie dogladac i pielegnowac. Jesli spotkalo nas juz to szczescie i Amorek nam strzałe w serduszko wbił, nie mamy wyjscia. Odurzeni złota mgiełka miłość dolaczylismy do rzeszy wybrancow: kochanych i kochajacych! Wydawaloby sie, ze juz happy end. NIE! Tu sie dopiero kręta ścieżka szczęścia zaczyna. Bo tak jak wszystko i miłość, szczęście, zwiazek, marzenia wymagaja pracy. I dyscypliny. I to ogromnej! Zeby moc “zyc dlugo i szczęśliwie” trzeba nie raz, nie dwa zaplakac, upasc, omdlec z bolu niemocy i odrzucenia, pojsc na kompromis i ugode, przewartosciowac swoj poglad po raz kolejny, zaakceptowac emocje. Nauczyc sie szacunku dla siebie i innych. 
Moja Miłość do Meza, Moja Miłość do Naszego Synka, Moja Miłość do Rodzicow, Moja Miłość do Siostry, Moja Miłość do Boga, Moja Miłość do Przyjaciol blizszych i dalszych, poznanych i jeszcze nie. Jakaz rozna. Ile szczęścia i łaski. Ile wytrwałosci i pracy. Dobrej, radosnej pracy. Tyle Moich Walentych wokoło! Szczęściara ze mnie!

 Ponizej - to moje, wygrzebane z szuflady...z zamierzchlych czasow, kiedy to jeszcze pielegnowalam aspiracje literackie:)

Miłośc na wagę....

             na straganie…

Mości Panie ja nie kłamię

ja tu leżę już od wczoraj

tamta miłośc od niedzieli

a nadzieja….archanieli

leży biedna od zarania

chyba nie do uratowania

niech ktoś weźmie ją do prania

bo jest już nie do poznania

ja tu dłużej nie wytrzymam

chłodno głodno i samotnie     

każdy idzie bezpowrotnie      

               a to boli mnie okropnie                      

             to nie dla mnie absolutnie                  

zimno tęskno i bezpańsko

to nie dla mnie środowisko

chcę wypłynąc towarzysko

nie jest dla mnie targowisko

każdy robi widowisko

cena przecież to nie wszystko

towar dobry to się liczy

miłosc wszystkich nas dotyczy

sięgnąc po mnie tylko trzeba

mnie potrzeba tak jak chleba

moja cena Mości Panie

zamiast wzrastać aż do nieba

spada prosto do koleba

po przecenie teżm za droga

ludzie święci….daliboga

po co wam ta zapomoga

leżę tu jak kuternoga

lecz ogarnia mnie już trwoga

bo samotność wykupiona

choć dopiero wylożona

do zakupu wystawiona

się rozeszła w oka mgnieniu

a ja leżę w zapomieniu

Mości Panie co się dzieje

czy wciaż mogę mieć nadzieje

zapomnieniem mi tu wieje

niech się Mości Pan nie śmieje

ja tu leżę i tanieje

jeszcze toche i zmurszeje

czy ktoś wie że wciąż istnieje?

                                                            (13 kwietnia, 2007)